วันอังคารที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2551

15 วันที่ยาวนานและเหนื่อยล้า แต่มันเป็นแค่จุดเริ่มต้น


15 วัน ยาวนานเหมือนไม่มีวันจบ เริ่มตั้งแต่สถานการณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่สามารถเอาแน่เอานอนอะไรได้ ว่า ท่านอาจารย์ตกลงจะรับเป็นที่ปรึกษาให้กับข้าพเจ้าและเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกัน ในที่สุดเมื่อท่านอาจารย์ตกลงรับพวกเราแล้ว ความหฤหรรษ์จึงได้เริ่มขึ้น เมื่อพวกเราต้องทำสิ่งที่คนอื่นทำ 3 เดือน เสร็จภายในเวลา 3 วัน ซึ่งในที่สุดพวกเราก็ทำได้ (บางคนในพวกเรา ใช้เวลาเพียง 13 ชั่วโมง)ซึ่งเราต้องเดินทางไกลไปมอบงานชิ้นนี้ให้กับอาจารย์กรรมการสอบที่แสนใจดีของเรา แต่ระยะทางช่างไกลแสนไกล แต่ก็ดั้นด้นจนไปถึง

หลังจากนั้นพวกเราต้องทำการ presentงานร้อนของพวกเรา แล้วเซอร์ไพรซ์ของเราก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เมื่องานร้อนของพวกเราต้องแปรเปลี่ยนไปเเป็นอีกแบบที่พวกเราไม่เคยคาดฝันว่ามันจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ ประมาณว่าเรื่องเราแค่ 1 แต่พอถึงมือท่านอาจารย์ทั้ง 3 ท่าน (ท่านอาจารย์ที่ปรึกษา อาจารย์กรรมการสอบ และท่านอาจารย์ประธานสอบ) เรื่องของพวกเรากลายเป็น 10 และมากกว่า 10 แล้วแต่ใครจะโดนไป ซึ่งตัวข้าพเจ้าเองก็ไปไกลจนท่านอาจารย์บอกว่า ใช้เวลาอ่านทฤษฎีอย่างเดียวก็ปีหนึ่งแล้ว (งานเข้าซิครับทีเนี้ย) แต่เมื่อพวกเราทั้งหมด present เสร็จเรียบร้อยต้องพบกับความจริงที่รออยู่ คือเราต้องส่งงานร้อนกว่าของเราในอีก2 วันต่อมา . . . ซึ่งมันคือวันพรุ่งนี้

15 วันช่างยาวนานเหลือเกินสำหรับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่เคยคิดว่าจะเหนื่อยขนาดนี้ และไม่คิดว่าจะผ่านพ้นมันมาได้ แต่ในที่สุดข้าพเจ้าก้อผ่านพ้นมา แต่มันหาใช่จุดจบไม่ แต่มันคือจุดเริ่มต้นต่างหาก จุดเริ่มต้น . . . ของตวามเหนื่อยยากที่ยาวนาน ที่ไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไร แต่ข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้าจะผ่านพ้นมันไปได้อีกครั้ง . . .