Queer Film for straight guy (!! Help me !! i'm not sure)

2 บทความที่ผ่านมาข้าพเจ้าเขียนมันด้วยอารมณ์ความรู้สึกล้วน ๆ ไม่ว่าจะเป็นบทความแรกที่เขียนด้วยอารมณ์เหงา ส่วนบทความที่สองเขียนด้วยความรู้สึกที่แปลกใจกับตนเองที่พยายามร้องไห้มาตลอดทั้งวันกับเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันหนักหนามากมายจนต้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ แต่เรากลับมาร้องไห้อย่างง่ายดายเพียงแค่หนังชื่อโตเกียวทาวเวอร์ ซึ่งอาจจะทำให้บทความแรกและบทความที่สองมีความบกพร่องทางด้านสำนวน การเล่าเรื่องและแม้แต่จุดอ่อนที่แก้ไม่หายคือการสะกดคำ แต่พอมาถึงบทความที่สามข้าพเจ้ากับมีความคิดไตร่ตรองอยู่นานว่า ข้าพเจ้าจะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้ดีไหม ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ล่อแหลมและชวนเกิดความสงสัยในตัวข้าพเจ้าอย่างยิ่ง แต่เมื่อข้าพเจ้าคิดแล้วคิดอีก ข้าพเจ้าคิดได้ว่า ข้าพเจ้าไม่อาจเก็บเรื่องราวนี้ไว้กับตัวได้อีกต่อไปแล้ว จึงเขียนบทความนี้อย่างไตร่ตรองและระมัดระวังเพื่อกันความเข้าใจผิดหรือความคลาดเคลื่อนในตัวข้าพเจ้า และข้าพเจ้ายังเขียนขึ้นมาเพื่อระบายความในใจเผื่อมีผู้หวังดีสามารถไขข้อข้องใจข้อนี้ของข้าพเจ้า นั่นคือ . . . ช่วงนี้ชอบดูChick Film กับ Queer Film "กูเป็นเกย็รึป่าวว่ะ"

ข้าพเจ้าเชื่อเสมอว่า การดูหนังเกย์และหนังผู้หญิ่ง ผู้หญิง ไม่ได้หมายความว่า ข้าพเจ้านั้นเป็น . . .เกย์ (ยากเหลือเกินที่จะเอ่ยคำนี้ออกมา) แต่เมื่อข้าพเจ้าได้อ่าน Starpic เล่มล่าสุดที่ว่าด้วยหนังของเกย์ มีหนังหลายเรื่องมากที่เป็นหนังติดอันดับของเกย์และดันเสือกเป็นหนังเรื่องโปรดของข้าพเจ้า (ซึ่งข้าพเจ้าไม่อาจเอ่ยนามได้หมดเพราะเยอะมากและเกย์มาก) ซึ่งมันทำให้ข้าพเจ้าหวั่นไหว ข้าพเจ้ายอมรับว่าหนังเหล่านั้นมันโคตรเกย์ ข้าพเจ้าจึงปลอบใจตนเองด้วยการบอกว่า ยังมีหนังโคตรแมนและโคตรแนวหลายเรื่องที่ข้าพเจ้ารัก (รักมีขั้นสูงกว่าโปรดปราน ข้าพเจ้าเริ่มมั่นใจในความเป็นแมนของตนมากขึ้น) แต่เมื่อข้าพเจ้ากลับมาสังเกตตนเองอีกทีระยะสองปีหลังที่ผ่านมาข้าพเจ้าดูหนังพวกนี้มากกว่าช่วงชีวิตทั้งหมดของข้าพเจ้า ซึ่งจุดเริ่มต้นมันมาจาก หุบเขาแห่งนั้น หุบเขาBrokeBack หุบเขาเร้นรัก . . . (ถ้าอ่านตอนฟังดนตรีประกอบของหนังจะได้อารมณ์มาก)

หนังหุบเขาเร้นรักเรื่องนี้ทำให้น้ำตาของข้าพเจ้าไหลซึมออกมาในความรักของพวกเขา แม้บางฉากข้าพเจ้าจะปิดตาดูราวกับดูหนังสยองขวัญอยู่ก็ตามและข้าพเจ้าก็โปรดปรานหนังเรื่องนี้มาก เป็นหนังอีกเรื่องที่ข้าพเจ้าประทับใจ และหลังจากนั้นข้าพเจ้าก็เริ่มดูหนังเกย์มากขึ้นซึ่งมีทั้งประทับใจและไม่ประทับใจปะปนกันไป(แต่ส่วนใหญ่ข้าพเจ้าประทับใจนะ) จนเมื่อหนังเกย์ที่พอหาได้หมดข้าพเจ้าเริ่มหาหนังผู้หญิงมาดูซึ่งส่วนใหญ่ข้าพเจ้าประทับใจไม่ว่าจะเป็น Pride and prejudice(2รอบ), Dream Girl (2รอบ+soundtrack) หรือล่าสุด Sex and The city (ชอบมากจนจะหาตอนเป็นซีรีย์มาดู) etc.

ด้วยตัวอย่างและเหตุการณ์ทั้งที่ข้าพเจ้ากล่าวมามันทำให้ข้าพเจ้าเริ่มไม่แน่ใจในความเป็นบุรุษเพศของตนเอง เพราะข้าพเจ้ามักอินในหนังเหล่านี้จนเกินงาม เกิดความประทับใจและเริ่มเอนเอียงเข้าใจเห็นใจเพศที่ 2 และ 3 มากผิดปกติ ข้าพเจ้าจึงอยากปรึกษาเพื่อนฝูงและมิตรสหายของข้าพเจ้าถึงความไม่แน่ใจในตัวของข้าพเจ้านี้ สุดท้ายนี้ท่านทั้งหลายคิดว่า "ข้าพเจ้าเป็นเกย์รึป่าวว่ะ"

ปล.แด่เพื่อนสาวทั้งหลาย Sex and the city เด็ดมากนะค่ะ ควรหามาดูเลย ถือว่าเป็นขั้นกว่าของ Devil wear prada เลยทีเดียว โดยเฉพาะชุดของสาว ๆ ทั้ง 4 คน เริ่ดมากค่ะ

ปล.(ที่2) หนังที่ข้าพเจ้าเอ่ยชื่อไปเป็นหนังที่ดีและสนุกมากควรลองหามาดูกัน และไม่ว่าจะเป็นหนังเกย์ หนังหญิงหลาย ๆ เรื่องต่างมีความเป็นหนังที่ดีอยู่มาก ทั้งสนุก สมบูรณ์และได้อรรถรส(รวมทั้งแง่คิดดี ๆ อีกเพียบ) ซึ่งผมนั้นเข้าใจในรสนิยมของแต่ละคน แต่กับแค่เรื่องหนังก็ลองหันมาดูหนังพวกนี้หน่อยเถอะครับ บางเรื่องมันอาจทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้นหรือแม้แต่หนังบางเรื่องมันอาจทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้นก็ได้ ลองดูกันเถอะนะครับไม่ตายหรอก . . .