เมื่อวันที่ 19 และ 20 ธันวาคมที่ผ่านมาข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปเที่ยวชมงาน Bangkok street show ถึงแม้ข้าพเจ้าจะไปงานนี้ถึง 2 วันแต่ก็ได้ดูโชว์เพียงไม่กี่โชว์เท่านั้น เนื่องจากมีคนไปเที่ยวชมงานนี้เยอะมากและเวทีแต่ล่ะเวทีนั้นอยู่ไกลกันพอสมควรแม้ไม่ไกลมากแต่ถ้าจะเดินดูให้ทั่วนั้นก็เมื่อยอยู่ ดังนั้นการที่จะดูโชว์ให้ครบทุกโชว์นั้นเป็นเรื่องยาก และถึงแม้ข้าพเจ้าจะพลาดโชว์ที่อยากดูไปหลายโชว์ แต่ก็ยังมีอีกหลายโชว์ที่ข้าพเจ้านั้นประทับใจ และยังมีอีกอย่างที่ข้าพเจ้าประทับใจที่สุด นั่นคือ รอยยิ้ม
งาน Bangkok street show คราวนี้ผู้แสดงกว่า 80% เป็นชาวต่างชาติ ดังนั้นเรื่องการสื่อสารกันด้วยภาษาพูดนั้นเป็นเรื่องที่แทบจะลืมได้เลย และยิ่งกับเด็ก ๆ ที่ดูอยู่ด้วยแล้วการสื่อสารกันด้วยภาษาพูดยิ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ทุก ๆ โชว์ที่แสดงในงานนี้มีสิ่งที่เหมือน ๆ กันอยู่ นั่นคือ มายากล กายกรรม ศิลปะ และรอยยิ้ม ไม่ว่าจะเป็นมากยากลหรือกายกรรมต่างสร้างความตื่นตาตื่นใจ และความพิศวงให้กับผู้ชม ศิลปะการแสดงละครใบ้ซึ่งความเพลิดเพลินและเสียงหัวเราะให้กับผู้ชม และสุดท้ายรอยยิ้มซึ่งทั้งนักแสดงและผู้ชมต่างมอบให้แก่กัน และเมื่อเอาทุกสิ่งทุกอย่างมารวมกัน กำแพงด้านภาษาและความแตกต่างทางด้านเชื้อชาติต่างถูกทลายไป สิ่งที่เหลืออยู่คือความสุขและรอยยิ้มที่มีอยู่ทั่วทุกที่ในสวนลุม
ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าอ่าน โตเกียวไม่มีขา ข้าพเจ้ามักสงสัยอยู่เสมอ พื้นที่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างดิสย์นีแลนด์ตามที่พี่นิ้วกลมพูดนั้นเป็นอย่างไร แต่พอมางานนนี้ข้าพเจ้าถึงเข้าใจและเห็นภาพว่า ทุก ๆ ที่ที่มีแต่รอยยิ้มเป็นอย่างนี้นี่เอง ข้าพเจ้ามีความสุขกับงาน Bangkok street show ครั้งนี้มาก และหวังว่าจะมีครั้งต่อ ๆ ไป
สุดท้ายไม่ว่าจะเป็นคนเชื้อชาติไหน ศาสนาอะไร หรือแม้แต่พูดภาษาอะไรก็ตาม เราต่างเป็นพวกเดียวกันและพูดภาษาเดียวกันด้วยรอยยิ้ม
ปล. คณะ babymime สุดยอดมากกกกกกก . . . อยากให้ทุก ๆ คนได้ชมโชว์ของพวกเขา และรู้จักพวกพี่ ๆ เขาได้ที่ http://www.vrbabymime.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น