วันพฤหัสบดีที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2552



ตลอด 3 เดือนกว่า ๆ ที่ผ่าน มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นกับตัวเราเอง การเปลี่ยนแปลง ผิดหวัง สมหวัง(ซึ่งไม่ค่อยมี) รวมถึงอะไรหลายอย่างมากมายที่เกิดขึ้นกับเรา แต่จากเหตุการณ์ที่เราเล่าผ่านบล็อคอันล่าสุดของเรานั้น (อ่านได้ข้างล่าง) ทำให้เรานั้นย้ำอยู่ในวังวนของคำถามของความสัมพันธ์ จนเรารู้สึกว่าเรายังเวียนว่ายอยู่ในคำถามจนไม่สามารถเขียนอะไรออกมาได้ เข้ามาดูบล็อคอีกที ฝุ่นก็เกาะอยู่เต็มบล็อคจนวันนี้มีโอกาสที่จะปัดฝุ่น เพราะเรารู้สึกว่า วันนี้เรามีเรื่องราวที่อยากจะเล่าออกไป
เรื่องแรกคงเป็นเรื่องของเธอ เธอคนนั้นที่เราต้องแยกจากชีวิตของกันและกันมาได้ 3 ปีแล้ว อะไรหลายอย่างน่าจะหายไป ความรู้สึกทั้งหลายอย่างน่าจะแปรเปลี่ยนหายไปกับกาลเวลา กับเธอคนนั้นเราไม่รู้ แต่เราเชื่อว่าเธอคงแปรเปลี่ยนด้วยสิ่งเลวร้ายที่เราทำและคนรักของเธอ รูปถ่ายเธอกับเค้าดูมีความสุข ความสุข และความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับเรา และทันใดเพลง creep ของ radiohead ก้อดังขึ้น หากเธอคือนางฟ้าและบางสิ่งสวยงาม ที่แห่งความสุขนั้น คงไม่เหมาะกับตัวประหลาดน่าขยะแขยงอย่างเรา แม้เราอยากจะพิเศษกว่าใครมากมายเพียงใด เราก็เป็นได้แค่ตัวประหลาดเยี่ยงนี้ และในที่สุดเราต้องเลิกหลอกตัวเอง เพราะรูปถ่ายนั้นมันฟ้องว่า ว่าที่ในภาพมีแค่สองที่เท่านั้นและไม่มีที่เหลือพอให้ตัวประหลาดแต่อย่างใด
เรื่องต่อมาคงเป็นเรื่องของช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่ทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่ได้อยู่เพียงลำพังอีกต่อไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนหนึ่งย่อมส่งผลต่ออีกคนหนึ่งเสมอ และยิ่งเป็นคนที่ผูกพันกันมาจะสิบปีด้วยแล้ว ไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยใหญ่โตเพียงใด ทุกเรื่องนั้นส่งผลต่อเรา เราจะดูแลเธอคนนี้ให้ดีที่สุด เธอคือเหตุผลเดียวที่ทำให้เรายังเชื่อในความรัก เพราะเราเสมอเชื่อว่า ความรัก คือ การที่เราให้อีกคนหนึ่งทำร้ายกลืนกินชีวิตและความรู้สึกของเรา (ขอขอบคุณ Greasy cafe "สิ่งเหล่านี้") เธอทำให้เรายังเชื่อในสิ่งที่เรียกว่า "รัก" ขอบคุณ และจะตอบแทนเธอด้วยทุกวันเวลาที่มี
เรื่องที่สามนิสัยสันดานที่ไม่ยอมตายจากของเรา เรามักเถียงเสมอว่า เรานั้นไม่ใช่ไอ้หน้าม้อ เราเป็นเพียงชายเจ้าชู้ ชายมากรักมากความสัมพันธ์ ที่มีความรักหลุ่มหลงผ่านมาตลอดช่วงเวลาของชีวิต เราไม่เคยขาดเธอเหล่านั้น เราตกหลุมรักเธอเหล่านั้น เธอเหล่านั้นต่างตกหลุมรัก(เรา) ชีวิตตลอดมามักเป็นอย่างนี้ แต่หลังจากเหตุการณ์ 3 ปีก่อน เราเปลี่ยนไป เราไม่กล้าตกหลุมรักใครอย่างจริงจังและกลัวยิ่งกว่าที่จะมีใครมารักเรา เราไม่สามารถผูกพันกับใครมากเกินไปได้อีก ความผูกพันคือการทำร้าย เราไม่อยากทำร้ายใครอีกต่อไป แค่เธอคนนั้นมันก็มากเกินไป หลายครั้งที่เราเชื่อว่าเราเจอความรักอีกครั้ง หลายครั้งเธอเหล่านั้นมีแรงดึงดูดบางอย่าง มีความรักรอเราอยู่ตรงหน้า เราได้แค่ยิ้ม บอกตัวเราเองว่า คงเป็นได้เพียงเพื่อนกัน เราจากมาก่อนที่เราจะทำร้ายใคร
บางอย่างในตัวเราได้เปลี่ยนไป บางอย่างรอวันเปลี่ยนไป และบางอย่างยังคงรอท่าที เพื่อรอวันกลับมา แต่สุดท้ายคงอย่างที่ The Beatles บอกไว้ Let it be ปล่อยให้มันเป็นไป สุดท้ายก้อต้องทำสิ่งที่ต้องทำเพื่อที่ตัวประหลาดอย่างเราจะไม่ต้องทำร้ายใคร และหวังว่าใครทั้งหลายจะไม่ทำร้าย ตัวประหลาดที่โง่งมอย่างเรา
ขอบคุณที่อ่าน ให้อภัย เข้าใจ และไม่ทำร้ายกัน

3 ความคิดเห็น:

Phatphicha Lerksirinukul กล่าวว่า...

เชื่อว่าข้อความนี้จะส่งถึงใครบางคนในไม่ช้า

Sasithorn Matsumoto กล่าวว่า...

ดีใจที่โจ้มองตัวเองเป็น แล้วคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้แบบนั้น แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าก่อนหน้านี้โจ้แย่หรอกนะ เพียงแต่..ถ้าเรา ๆ ท่าน ๆ รู้จักตัวเองมากขึ้น และพัฒนาจิตใจให้ดียิ่งขึ้นเช่นนี้ได้ ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี

ส่วนเรื่องความรัก เราเชื่อว่าโจ้จะต้องมีคนที่เกิดมาเพื่อโจ้แน่นอน ขอเพียงแค่โจ้พอใจในรักที่ได้รับจากเขา และหยุดแสวงหารักใหม่ เขาคนนั้นก็จะหยุดที่โจ้เช่นกัน และการทำร้ายกันและกันก็คงไม่เกิดขึ้นอีก

นาน ๆ จะได้คุยกันที เลยยาวไปหน่อย(^^;)
คิดถึงนะ

DoNnAL กล่าวว่า...

อ่านแล้ว ...

ต้อง reg. เพื่อตอบด้วย ...

บอกแล้วว่ามันลำบาก ...

ไม่ยอมเปลี่ยน blog สักที ...

หลังจากอ่าน ...

สงสัยเริ่มว่างอีกแล้วล่ะสิ ...

ไว้ว่างๆเมื่อไหรค่อยเจอกัน ...

ตอนนี้อยุ่ไกลไปหน่อย ...

ร้อนด้วย ...

ร้อนมาก ...

ความคิดส่วนตัวมันก็เหมือนเดิม ...

หาอะไรทำไปก่อนแล้วกัน ...